Kitap Yorumu: Kırılmayan - Kami Garcia

Kırılmayan 2013 yılında çıkan fantastik bir genç yetişkin kitabı. Korku ögelerinin çok sık kullanıldığı kitap, bir kızın hayatının fantastik bir şekilde değişmesini konu alıyor.

Yazarın ismi tanıdık geldi mi? Kendisi Muhteşem Yaratıklar serisinin yazarlarından biri. Kırılmayan ise yazarın tek başına yazdığı ilk kitap olma özelliği taşıyor. Epsilon Yayınları'ndan çıkan ve 287 sayfadan oluşan kitabı eksikleri ve artılarıyla ele alalım.

Aslında artık klişe olarak gördüğümüz ve bana farklı kitapları anımsatan klasik bir başlangıcı var. Birileri ölür ve kızın hayatına başkaları dahil olur; meğer kız... Burayı farklı şekillerde doldurabiliriz ve birçok kitabın başlangıcını yazmış oluruz. 

Kennedy Waters karakterimiz. Kendisi fotoğrafik bir hafızaya sahip, yani gördüğünü unutmuyor. Hayatına dört kişinin dahil olmasıyla aile geçmişine odaklanıyor; annesinin kim olduğunu, kendisinin kim olduğunu ve bu gençlerin neler yaptığını öğreniyor. Eğlenceli miydi? Bazen. Kitabın kurgusu derin, yani eğer bu kitap uzun bir seri olsaydı kurgudan dolayı kolay kolay tükenmeye bilirdi. Ama kurgunun belli noktaları Ölümcül Oyuncaklar serisinin anımsattı. Aile geçmişleri, iblislerle savaşlar, yetenekler, hatta ve hatta karakterler. Eğer bu iki serinin özellikleri için ortak küme oluşturulursa, oldukça fazla elemana sahip olunur. Muhteşem Yaratıklar ile Kırılmayan kıyaslanınca da oldukça fazla ortak özellikle karşılaşılıyor. 

Karakterler üzerinde biraz daha durmak istiyorum. Ölümcül Oyuncaklar serisinden üç karakteri hatırlamanızı istiyorum. Clary, Jace ve Isabelle. Clary önemli bir yeteneğe sahip bir karakterdi. Kırılmaya'nın ana karakteri Kennedy'de. Jace, dövmeli, yakışıklı ve çekici bir erkekti. Kırılmayan'da ise Jared onun yansıması gibi. Isabelle, asi savaşçı kız. Tesadüfe bakın ki Alara'da öyle. Az çok iki kitabında gençleri aynı amaç içerisinde. Her karakterin kendi hikayesi var. Ama bunları bir iki paragraf dışından duymuyoruz. Hikaye üzerine gidilebilir ve ana karakter dışında diğer karakterlere de ısınmamız sağlanabilirdi.

Klasik sahneler. Korku türünde film izlemeyi ve kitap okumayı sevmem. Yani bu tür için çok bilgiç konuşamam ancak ben bile belli ögelerin kullanılmasını sıkıcı buluyorsam, korku türünü yakından takip eden arkadaşların neler düşündüğünü merak ediyorum. Mezarlık ve kedi, hayalet çocuklar, kuyu. terk edilmiş yetimhane ve hapishane...

Aşk. Yazarın başarısız olduğunu düşündüğüm noktalardan biri. Tanışmaların gerçeklikten uzak olmanın ötesinde işin bu kadar hızlı ilerlemesi de yazarın bu konuyu aceleye getirdiğini gösteriyor. İki kişi arasında net bir şey yazamıyor iken üçüncü kişiyi kullanma çabasına anlam veremedim.

Oldukça fazla ve tanınmış yazarlardan, Richelle Mead, Rachel Caine, James Dashner ve Ally Condie, olumlu ve güzel olduğunu söyleyen yorum almış olmasına rağmen ben, öyle bahsedildiği gibi bir kitap olmadığını düşünüyorum. Yorumlarında biraz gönül işi olduğu fikrindeyim. 

Kitabın içinde yer alan az sayıdaki çizimleri sevdim. Hatta sayılarının biraz daha fazla olması gerektiğini düşünüyorum. Olumsuz yönü fazla gibi dursa da kitap kendini okutuyor. Oldukça hızlı olan geçişleri sayesinde takılmadan ilerliyorsunuz. Her genç-yetişkin kitabının bazı sahnelerinin gereksiz yazıldığını düşünürüm. Sırf uzatmak için. Kırılmayan'da bu uzatma kısmının olmaması beni memnun etti. Okuyucu bekletmek hoş olmayan bir tutum olurdu.

Kitaba nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum. Ama özetle: Eğer ben Ölümcül Oyuncaklar serisini okumasaydım kitap gözümde başka bir yerde olurdu, kitabın kendisini okuttuğunu unutmayalım. Klasik korku sahnelerinde de yer yer etkilendim. Priest karakterini sevdim.

Fırından erken çıkmış bir kitap olmuş Kırılmayan. Biraz daha bekletmek, kurguda yer alan pürüzleri azaltmak gerekirdi. Hızlı okunması ve yer yer verilen küçük ayrıntıları yakalamamla kitap kendisinin sevdirdi.